
این ترانه را خردمندان و افراد پرهیزکار هم در دوران حیات بخوبی میشنوند و این همان ترانه ای است که وی را "ندای جان" می نامند.
خداوندا آنها کجا رفتند؟آن پادشاهان جهانگیر، آن ستمگران خونریز، آنهایی که برای افتخار موهوم، برای تصرف یک وجب خاک هزاران خاندان بر باد می دادند، اکنون به چه چیز سرگرمند؟
آیا از تخت و تاج زیباتر، از نفوذ و سلطنت بهتر، از عیش و عشرت شیرین تر چه چیز را به دست آورده اند که با آن خوش کرده یکباره از ایان جهان رخت بر بستند؟
هیچ فقط در قبر جای گرفتند و پیراهن کفن پوشیدند، خاک بودند و سرانجام نیز با خاک سیاه همدم و هم آغوش گردیدند.
(کتاب:نهج البلاغه-ترجمه:جواد فاضل-ص133-137)
نظرات شما عزیزان:
:: برچسبها: نهج البلاغه، علی علیه السلام، حیدر، شیر خدا، جواد فاضل، امیر المومنین,
